Waihopai Valley
Door: Ineke en ruud
Blijf op de hoogte en volg Ineke en Ruud
05 April 2017 | Nieuw Zeeland, Blenheim
Waihopai Valley, maandag 3 april 2017
Vandaag rijden we naar de laatste locatie op het Zuidereiland. Via Nelson, de grootste havenplaats van het Zuidereiland, waar we het centrum even ingaan en de Nelson Kathedraal bezichtigen. Een betonnen kerk op de plek van een oude Kathedraal, welke op 14 april 1972 is ingewijd.
We reizen door de bergen, wel over veel meer vlakke wegen, verder over de SH6, in Canvastown, ooit een goudzoekers plaats, een koffie moment met een broodje.
We naderen Renwick op ca. 15km van Blenheim in de regio Marlborough. Dit is een dunbevolkte streek die bestaat uit twee gebieden: de Marlborough Sounds en de wijnstreek rond Blenheim dit is de grootste wijnstreek in Nieuw Zeeland.
Natuurlijk verlaten we de hoofdweg en gaan een wijnproeverij bezoeken! Over smaak valt niet te twisten, en we zijn het er over eens dat de Sauvignon Blanc het lekkerst is, en kopen twee flessen.
Erna het laatste stuk naar de ‘Off the Mapp’. Dit is een historische schapenfarm, in de heuvels van Marlborough. Onze accommodatie ligt aan de oever van de Spray-River in het Waihopai-dal.
We worden verrast met een uitgebreide mand met etenswaren voor de komende twee dagen, we verblijven namelijk in de middle of nowhere, waar zeker geen winkels zijn!
Morgen, maken we met de farmer een tocht door de valleien, dit wel met een 4wd, opnieuw weer spannend, maar aansluitend ook een boswandeling. We hopen, dat het droog weer is, vandaag was het wat regenachtig, maar niet koud.
Waihopai Valley, dinsdag 4 april 2017
Bij het opstaan, is het droog, dus prima weer voor onze spannende tocht met de fourweeldrive. Om half tien worden we door Steve opgehaald .Wie gaat er voorin, die mag de hekken openen, legde Steve uit, dus Ruud!
We stappen in en zien direct het jachtgeweer in de auto, Steve legt uit, dat hij deze bij zich heeft, om wilde geiten af te schieten, waarom, horen we later.
Steve woont met zijn vrouw en vier kinderen op huisnummer 4540 en Jenny en Roland, de eigenaren van de Cottage wonen op 4597. Eerder was dit een schapenfarm met 3000 schapen, nu nog maar een paar honderd. De wol brengt niet voldoende op, en het is economisch dan ook niet meer verantwoord om schapen te houden.
Ze hebben nu besloten om het perceel te beplanten met palmen voor het winnen van Carbon, dit is koolstof, een grondstof, dat in de industrie geliefd is. Om de bomen te planten wordt allereerst de berg, met behulp van een helikopter, bespoten om het gras en andere begroeiing te doden. Erna worden de jonge palmbomen met een helikopter naar boven gebracht en geplant.
Vorig jaar hebben ze dit voor het eerst op een perceel gedaan, er werden 3000 jonge boompjes geplant, helaas hebben de wilde geiten in korte tijd het merendeel kapot gevreten, een economische schadepost. Vandaar het geweer, soms worden deze wilde geiten afgeschoten. Steve vertelde, dat de Carbon boom, na drie jaar kan worden gebruikt.
Onderweg zien we ook runderen, deze zijn voor consumptie, en blijven het gehele jaar buiten, vandaar hun dikke vacht, ze staan nooit op stal, maar schuilen in de bossen. Bij de ergste koude, worden ze wel met hooi bijgevoederd.
Terug komend op de schapen vragen we, waarom geen wijnbouw, de streek is er toch prima voor! Steve vertelde ons, dat er al te veel wijnbouw is en dit ook dat niet meer economisch verantwoord is.
Dan komen we op het verste punt van onze rit, een locatie waar ook een cottage staat. genaamd Cabin at the Boundry Creek. Prachtig, door Steve gebouwd en een pleister plaats voor vakantie gasten en ook voor hem zelf. Ver weg van de bewoonde wereld, er is een buitendouche met zelfs warm water.(zie foto)
Een mooie verblijfplaats als mindfulness, vinden we alle twee. Wie wil er boeken? Hier genieten we van een kop koffie en krijgen we meer uitleg over de natuur.
Samen met Jenny en Roland, de eigenaren van onze cottage, hebben ze veel grond terug gegeven aan de overheid. Het is nu beschermd gebied en de oude bomen mogen niet gekapt worden.
We gaan terug naar de cottage, onderweg zien we plotseling een aantal wilde geiten. Steve stopt en pakt zijn geweer, schiet en raakt. Helaas zijn we bijna thuis, na deze geweldige tocht in de ongerepte natuur!
Bij zijn huis aangekomen, Steve vertelde ons ook, dat hij bijen houdt, heeft hier zelfs een studie voor gevolgd. In deze streek groeien ook de Manuka bomen, van deze bomen nemen de bijen het stuifmeel af, en zo ontstaat er, met ook zuiver water uit de rivier, de zeer zuivere Manuka honing. Per kilo, levert deze honing 160 dollar op.
Tevens heeft Manuka boom een geneeskrachtige werking, Steve trekt wat bladeren van de boom en wrijft deze fijn, je ruikt de geur van de honing, maar het blad werkt ook goed bij wonden.
De Manuka honing wordt als eerste in de cosmetische industrie gebruikt.
In 1 bijenkast zitten diverse rekken, per rek levert dit 2 kilo honing op! Tevens ook dus weer een bron van inkomsten.
Wat we in ieder geval hebben ervaren, dat Steve het werken en wonen in de natuur geweldig vindt!
Morgen trekken we verder en rijden we naar Picton. Daar laten we de auto achter en gaan met de boot richting het Noorder Eiland van Nieuw Zeeland. We meren af in Wellington en reizen dan naar Upper Hutt.
Vandaag rijden we naar de laatste locatie op het Zuidereiland. Via Nelson, de grootste havenplaats van het Zuidereiland, waar we het centrum even ingaan en de Nelson Kathedraal bezichtigen. Een betonnen kerk op de plek van een oude Kathedraal, welke op 14 april 1972 is ingewijd.
We reizen door de bergen, wel over veel meer vlakke wegen, verder over de SH6, in Canvastown, ooit een goudzoekers plaats, een koffie moment met een broodje.
We naderen Renwick op ca. 15km van Blenheim in de regio Marlborough. Dit is een dunbevolkte streek die bestaat uit twee gebieden: de Marlborough Sounds en de wijnstreek rond Blenheim dit is de grootste wijnstreek in Nieuw Zeeland.
Natuurlijk verlaten we de hoofdweg en gaan een wijnproeverij bezoeken! Over smaak valt niet te twisten, en we zijn het er over eens dat de Sauvignon Blanc het lekkerst is, en kopen twee flessen.
Erna het laatste stuk naar de ‘Off the Mapp’. Dit is een historische schapenfarm, in de heuvels van Marlborough. Onze accommodatie ligt aan de oever van de Spray-River in het Waihopai-dal.
We worden verrast met een uitgebreide mand met etenswaren voor de komende twee dagen, we verblijven namelijk in de middle of nowhere, waar zeker geen winkels zijn!
Morgen, maken we met de farmer een tocht door de valleien, dit wel met een 4wd, opnieuw weer spannend, maar aansluitend ook een boswandeling. We hopen, dat het droog weer is, vandaag was het wat regenachtig, maar niet koud.
Waihopai Valley, dinsdag 4 april 2017
Bij het opstaan, is het droog, dus prima weer voor onze spannende tocht met de fourweeldrive. Om half tien worden we door Steve opgehaald .Wie gaat er voorin, die mag de hekken openen, legde Steve uit, dus Ruud!
We stappen in en zien direct het jachtgeweer in de auto, Steve legt uit, dat hij deze bij zich heeft, om wilde geiten af te schieten, waarom, horen we later.
Steve woont met zijn vrouw en vier kinderen op huisnummer 4540 en Jenny en Roland, de eigenaren van de Cottage wonen op 4597. Eerder was dit een schapenfarm met 3000 schapen, nu nog maar een paar honderd. De wol brengt niet voldoende op, en het is economisch dan ook niet meer verantwoord om schapen te houden.
Ze hebben nu besloten om het perceel te beplanten met palmen voor het winnen van Carbon, dit is koolstof, een grondstof, dat in de industrie geliefd is. Om de bomen te planten wordt allereerst de berg, met behulp van een helikopter, bespoten om het gras en andere begroeiing te doden. Erna worden de jonge palmbomen met een helikopter naar boven gebracht en geplant.
Vorig jaar hebben ze dit voor het eerst op een perceel gedaan, er werden 3000 jonge boompjes geplant, helaas hebben de wilde geiten in korte tijd het merendeel kapot gevreten, een economische schadepost. Vandaar het geweer, soms worden deze wilde geiten afgeschoten. Steve vertelde, dat de Carbon boom, na drie jaar kan worden gebruikt.
Onderweg zien we ook runderen, deze zijn voor consumptie, en blijven het gehele jaar buiten, vandaar hun dikke vacht, ze staan nooit op stal, maar schuilen in de bossen. Bij de ergste koude, worden ze wel met hooi bijgevoederd.
Terug komend op de schapen vragen we, waarom geen wijnbouw, de streek is er toch prima voor! Steve vertelde ons, dat er al te veel wijnbouw is en dit ook dat niet meer economisch verantwoord is.
Dan komen we op het verste punt van onze rit, een locatie waar ook een cottage staat. genaamd Cabin at the Boundry Creek. Prachtig, door Steve gebouwd en een pleister plaats voor vakantie gasten en ook voor hem zelf. Ver weg van de bewoonde wereld, er is een buitendouche met zelfs warm water.(zie foto)
Een mooie verblijfplaats als mindfulness, vinden we alle twee. Wie wil er boeken? Hier genieten we van een kop koffie en krijgen we meer uitleg over de natuur.
Samen met Jenny en Roland, de eigenaren van onze cottage, hebben ze veel grond terug gegeven aan de overheid. Het is nu beschermd gebied en de oude bomen mogen niet gekapt worden.
We gaan terug naar de cottage, onderweg zien we plotseling een aantal wilde geiten. Steve stopt en pakt zijn geweer, schiet en raakt. Helaas zijn we bijna thuis, na deze geweldige tocht in de ongerepte natuur!
Bij zijn huis aangekomen, Steve vertelde ons ook, dat hij bijen houdt, heeft hier zelfs een studie voor gevolgd. In deze streek groeien ook de Manuka bomen, van deze bomen nemen de bijen het stuifmeel af, en zo ontstaat er, met ook zuiver water uit de rivier, de zeer zuivere Manuka honing. Per kilo, levert deze honing 160 dollar op.
Tevens heeft Manuka boom een geneeskrachtige werking, Steve trekt wat bladeren van de boom en wrijft deze fijn, je ruikt de geur van de honing, maar het blad werkt ook goed bij wonden.
De Manuka honing wordt als eerste in de cosmetische industrie gebruikt.
In 1 bijenkast zitten diverse rekken, per rek levert dit 2 kilo honing op! Tevens ook dus weer een bron van inkomsten.
Wat we in ieder geval hebben ervaren, dat Steve het werken en wonen in de natuur geweldig vindt!
Morgen trekken we verder en rijden we naar Picton. Daar laten we de auto achter en gaan met de boot richting het Noorder Eiland van Nieuw Zeeland. We meren af in Wellington en reizen dan naar Upper Hutt.
-
05 April 2017 - 14:12
Marja Messemaker:
Echt heel leuk om te lezen hoor blijf ik ook een beetje op de hoogte van jullie wel en wee………
Echt een reis om nooit te vergeten zeg……tjee -
05 April 2017 - 15:11
Hettie En Aly:
Wij lezen jullie verslag iedere avond, heel interesant, kijken er naar uit. Enjoy the coming days, love Aly and Hettie. -
05 April 2017 - 16:42
Mirjam:
Weer een mooi avontuur! Super leuk om alles zo te lezen.
Geniet er nog van! -
05 April 2017 - 18:19
Greta:
leerzame reis, hoor!
leuke belevenissen! -
05 April 2017 - 18:41
Fam Hoek:
Great great great!!!! Fantatisch! Heel veel reisplezier verder, en uit kijken!! Grtjs van ons -
05 April 2017 - 18:53
Janna:
en hebben jullie toen shoarma gehad of blijft die geit daar gewoon liggen, dat horen we dan later graag,
goeie reis morgen -
05 April 2017 - 22:25
Ina:
Hallo
Wat veel belevennissen prachtige reis zo te lezen e -
05 April 2017 - 22:43
Maarten:
Ineke heb je nog een deuntje gespeeld op de piano? Leuk hoor al die foto's. En Ruud...die baard staat je goed! :) -
06 April 2017 - 13:19
Sabine Deelen:
Steeds meer in de reis-mood zo te zien, het plezier spat er van af! En wat een prachtige hut! Ruud wordt al een echt bush-man;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
